Τρίτη 13 Ιουλίου 2010



Ένα άστρο

έκαψε το σπίτι μου


Οι νύχτες με στενεύουν

στην απουσία σου.

Σε αναπνέω


Η γλώσσα μου στο στόμα σου,

η γλώσσα σου στο στόμα μου-

σκοτεινό δάσος’

οι ξυλοκόποι χάθηκαν

και τα πουλιά


Όπου βρίσκεσαι

Υπάρχω


Τα χείλη μου

περιτρέχουν τ’αυτί σου



Γιάννης Ρίτσος

Τα Ερωτικά

Γυμνό σώμα



10 σχόλια:

Thalia είπε...

είναι από τα αγαπημένα μου ποιήματα.
με συγκίνησες πρωινιάτικα.

Livingathens είπε...

Κι εμένα ;) καλημέρα σου!

k είπε...

φφφφφ... άσε με άσε με άσε με!

Livingathens είπε...

φφφφφφ...

The Blissiplinarian είπε...

Ανατρίχιασα όταν το διάβασα..:)

Livingathens είπε...

το καλό της ποίησης λοιπόν :)

DinDinaki Koudounaki είπε...

να κάτι τέτοιοι μάγοι υπήρξαν ή υπάρχουν που ζωγραφίζουν με λέξεις Γκουέρνικες και τολμάς μετά εσύ να δείχνεις τα δικά σου ''σπιτάκια'' και να χαμογελάς όπως τότε που σουν παιδί και η μαμά κρεμούσε τα τις ζωγραφιές σου στο ψυγείο...

Livingathens είπε...

Στα μάτια τους όμως οι Γκουέρνικες τους ίσως είναι τα δικά τους σπιτάκια, απλά, κρεμασμένα στο ψυγείο της μαμάς τους. και αν δεν είχαν την δύναμη να εκτεθούν και να μας τα παρουσιάσουν σήμερα όλοι μας θα ήμασταν φτωχότεροι! Για αυτό και δεν κάνει να υποτιμάμε τον εαυτό μας ίσως κάτι κάνει και αυτός… ή με άλλα λόγια με χαρά και ενθουσιασμό μεγάλο θα διαβάζαμε ένα ποίημα σου

DinDinaki Koudounaki είπε...

δεν είναι θέμα υποτίμησης μα ρεαλιστικής προσέγγισης πραγμάτων...σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, να σαι καλά και για την παρότρυνση, μα σε ενημερώνω ότι μου πήρε 10 ολόκληρα χρόνια να απλώσω κάποιες μουτζούρες στον ''τοίχο'' μου...βάλε τώρα πόσο θα μου πάρει να κοτσάρω ολόκληρα ''σπιτάκια΄΄...μα θα σαι ο πρώτος που θα το δει τη ζωγραφιά μου σαν το αποφασίσω...

Livingathens είπε...

Τιμή μου λοιπόν .. και θα περιμένουμε όποτε…