Πάρε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο

Anonimo XIV sec: Trifono della Morte

Στην Εύα Δελή

Πάρε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο. Ο μεγάλος χάρτης σχισμένος. Η γεωγραφία χαμένη ανάμεσα σε άχρηστα βιβλία. Ο εξάντας δίχως φακούς. Τους βγάλαμε για να ανάψουμε τσιγάρα. Σπασμένο το παλλινώριο. Η ρίγλα ζαβωμένη. Το βελόνι της πυξίδας τρελάθηκε και τρεκλίζει. Την μπαρκέτα την έκοψε κυνηγός μπορεί και σκυλόψαρο. Μετζαρόλι; Μα ο άμμος δεν βολεί να περάσει. Ας μετρήσουμε τον ήλιο με τα δάχτυλα. Ποιόν απ΄όλους;

-Λίγη γαλέτα…

-Πάρε… Γιατί φτύνεις;

-Νερό.

-Σώθηκε.

-Είπες πως για εμένα θα ανοίξεις την φλέβα σου.

-Δες. Την άνοιξα. Δεν τρέχει στάλα.

-Στεριά. Να τη. Τρεις φοίνικες.

-Όχι. Πέντε...εφτά… Χίλιες… Χιλιάδες. Μήτε μισό μίλι. Κοντά.

-Δώσε μου τα κουπιά

-Είναι σάπια. Ολότελα.

-Τότε ας φτάσουμε κολυμπώντας.

-Κοίταξε το στόμα του σκύλου, πως περιμένει.

-Ρίξε την γαλέττα.

-Την ξερνά και την πετά πάλι απάνω μας. Δεν βλέπεις; Στάσου να πέσω. Θα χορτάσει. Θα προλάβεις να βγεις στην στεριά. Φυσάει. Είναι κόντρα. Αλαργεύουμε. Βρέχει πιες κοιμήσου, θα σε φυλάω.

-Κοιμάμαι. Είναι καιρός που κοιμάμαι.

-Τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου. Άσε με να τα καθαρίσω από το αλάτι.

-Όχι

-Γιατί γλιστράς από τα χέρια μου; Που είσαι; Έχω καινούργια tattoo να σου δείξω. Μην ξυπνάς… Έτσι όπως είσαι θα σε βάλω φιγούρα σε πλώρη… Κοριτσάκι.

Πιάσε με από το χέρι να μου δείξεις τον κόσμο.

-Δεν έχω χέρι. Δεν υπάρχει κόσμος।

Για την τελευταία μέρα του καλοκαιριού..από την Βάρδια του Νίκου Καββαδία