Πολλές κινήσεις με μεγάλο δείκτη επικινδυνότητας δεν φέρουν πάντοτε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τι κάνεις τότε? Γελάς πάνω από τα χαμένα, στέκεσαι λίγο και αγναντεύεις (στοχάζεσαι). Γιατί, όσο παράλογο κι αν ακούγετε, η θέα από τον πάτο είναι γοητευτική όπως και από την κορυφή. Στην συνέχεια μάλλον συνεχίζεις να τζογάρεις, αν ο τζόγος κυλά στις φλέβες σου,
-δεν θα σου πω εγώ τι να κάνεις!
Πάντα θα υπάρχει εκείνο το τραγουδάκι τον Ενδελέχεια να σου λέει πως «όποιος κερνάει την ζωή αυτός την σεργιανάει» …
Αυτό το σκ κατάλαβα πως η μια φωτογραφική μου είναι για πέταμα! Μου κόστισε μάλλον 6 μήνες φωτογραφικής δουλειάς… με αφορμή αυτό έγραψα το παραπάνω. Ήταν μια καλή αφορμή για αυτοκριτική και άρα χαλάλι…
Μια από τις κατεστραμμένες φωτογραφίες είναι και αυτή από το πρόσφατο ταξίδι στην Ρώμη
4 σχόλια:
Xalali!
Μου αρέσει η ανωνυμία, αλλά πάρα πολύ όμως! Μυστήριο.. ίσως ότι χρειαζόταν το post
Υ.Γ. μην μου το χαλάσεις pls θέλω ανώνυμα post!~!!
Xalali :)
Κι αλλο χαλαλι λοιπον :)
Κριμα ομως να στερηθουμε τις φοτο απο την υπεροχη αιωνια πολη:(
Αν και σιγουρα ολες οι εικονες θα ειναι αποτυπωμενες στην καμερα του μυαλου σου.Σωστα?
Η κάμερα του μυαλού είναι περίεργο μηχάνημα καταστρέφει – παραμορφώνει πολύ περισσότερες φωτογραφίες από όσες η χαλασμένες μου μηχανές
Δημοσίευση σχολίου