Απόψε σιωπηλοί
Απόψε είμαστε κι οι δυο μας σιωπηλοί
Ακόμα και οι λέξεις φοβήθηκαν τα χείλη
Το ξέρω θα μου δώσεις ένα φιλί
Και θα μου πεις να μείνουμε δυο φίλοι
Δεν θέλω να ‘μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
θέλω να μη θυμάμαι
Κι ούτε να ξέρω που θα πας και ποια θα είν' αυτή
θέλω ένα όνειρο μονάχα να ‘ναι
Κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
Για να μου πεις να μην φοβάμαι
Δωσ' μου λοιπόν το τελευταίο μας φιλί
Και ας καπνίσουμε μαζί κι ένα τσιγάρο
Και φύγε μη γυρίσεις να με δεις
Δεν θέλω να με βλέπεις να πονάω..
Παπάζογλου Νίκος
Μουσική/Στίχοι: Αλαγιάννη Βάσω
Τι να πρωτοθυμηθώ.. χαρές και λύπες με τα τραγούδια του (και δεν ακούω ελληνικά ανάθεμα με…). Αυτό το κομμάτι το τραγουδάει η μάνα μου στον αδερφό μου όταν τσακώνονται. Δεν θα σταματήσει να το τραγουδά, δεν θα σταματήσουν να τσακώνονται…
Νίκο καλό ταξίδι…
2 σχόλια:
Μα δεν είναι όμορφα άνθρωποι διαφορετικοί μεταξύ τους από όλες τις ηλικίες από διαφορετικούς χώρους να διασκεδάζουν με το ίδιο κέφι και την ίδια ένταση;
Μπόρεσε να μας ενώσει με το τραγούδι του γι αυτό και πονάμε με την απουσία του σαν σε δικό μας άνθρωπο..
margo exeis dikio h dunamh tou tragoudiou einai foberh !!!!
kalhmeres
Δημοσίευση σχολίου