Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Πασατέμπος



«Γιατί θα φοβηθούν την μοναξιά . Τώρα δεν το ξέρουν ακόμη , γιατί πάντα επιστρέφουμε εδώ και άλλωστε ποτέ δεν εκδήλωσε κανείς αισθήματα σε αυτό το σπίτι. Όμως η μοναξιά είναι σαν το κρύο , τη νιώθεις. Δεν έχει να κάνει με τα αισθήματα.»

«Αν θέλεις μπορείς να έρθεις και να ξαναφύγεις. Εμένα, έτσι κι αλλιώς, εκείνες με μεγάλωσαν να μην με ενδιαφέρει κανείς, γιατί το συναίσθημα είναι σκλαβιά. Το θυμάσαι?»

«Καλή τύχη, εμένα απέτυχαν να με εκπαιδεύσουν. Είμαι τρωτός και τις έχω ανάγκη, όμως εκείνες είναι δύο, δεν έχουν μίσος μέσα τους. Δίπλα τους είναι πιο ανώδυνα.»

Έξοδος Αλεξία Μάρθα Συμβουλίδου από τις μητροπολιτικές ιστορίες


5 σχόλια:

k είπε...

μ' αρέσει
μ' αρέσει
μ' αρέσει

Juanita είπε...

Πόσο λυρικό! Πόσο κυνικό! Πόσο φανταστικό! Πόσο το ένιωσα!

logia είπε...

τη μοναξιά τη νιώθεις
σαν το κρύο
μα μερικές φορές αυτή η αίσθηση είναι ευχαριστη
όπως κι η μοναξιά

ας μην την ξορκίζουμε...

μερικές φορες...

Livingathens είπε...

kaya :Και εμένα , και εμένα , και εμένα :)

Juanita: Είναι όμορφο όλο το κείμενο! τελικά να μείνεις ή να φύγεις ?(ο ένας έφυγε ο ένας έμεινε έτσι για την ιστορία)

logia: Εγώ μαζί σου είμαι «μοναξιά μου όλα!!!»

Juanita είπε...

I wish i knew... Το καθένα έχει τη χάρη του. ...