Τώρα, στα οχτώ χρόνια του, ήταν πολύ πιο σιωπηλό, γιατί είχε κληρονομήσει κάτι από τον χαρακτήρα της μητέρας του, με μία όλως διόλου ιδιαίτερη ευθυμία, λίγο ενοχλητική ίσως – την ευθυμία του ανθρώπου που διασκεδάζει διακριτικά μόνος του με την ίδια του την ύπαρξη.
Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ: Γέλιο στο σκοτάδι
Φωτογραφία αναλογική από το παζάρι στο Θησείο την Κυριακή
4 σχόλια:
η φωτογραφία υέροχη
το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει
καλησπέρα!
euxaristw!
euxaristw!
η ουσία είναι στο βλέμμα. πάει και τελείωσε!
Δημοσίευση σχολίου